20:17

คนตัวเล็กเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อผ้าน้อยชิ้นที่เพิ่งไปซื้อกับเพื่อนสนิทเมื่อกลางวัน ตอนไปซื้อคนขายจ้องหน้าเหมือนอยากจะถามว่า จะเอาอินี่ไปใส่ทำไมคะ มึงไม่มีนม แต่ตัวอ้ายเองนั้นก็จ้องกลับไปด้วยสีหน้าที่บอกได้เป็นอย่างดีว่า อย่ามาเจ๋อ


คนตัวเล็กเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ออกมานั่งรถแฟนที่กำลังกลับมาจากการโปรเจคตัวสุดท้าย วันนี้เป็นวันดี เพราะพี่เพลิงเคลียทุกอย่างจบแล้ว หวังว่าเขาอาจจะทำให้คนรักมีความสุขและผ่อนคลายบ้าง

อ้ายช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าคนเงียบๆน่ากลัวแค่ไหน


20:37

เพลิงที่เดินเข้ามาในห้องก็สงสัยเล็กน้อยเมื่อเห็นไฟทั้งหมดปิดอยู่ อ้ายยังไม่กลับมาหรอ??

แต่ก็พบคำตอบเมื่อเห็นร่างเล็กกับเสื้อผ้าน้อยชิ้นนั่งอยู่บนเตียง



ตัวแสบ...



'ใครให้ใส่เนี่ยเสื้อผ้าแบบนี้'


'คือ...'


'ว่าไง'


'อย่ากดดันเค้า'


'ก็ตอบสิครับ'


เพลิงทำท่าดินเข้าไปใกล้คนตัวเล็กแล้วแกล้ง ดึงเสื้อตัวจิ๋วออก


'ไม่เอาแล้วแผนวี่ไม่เวิร์คๆๆ'


อ้ายกำลังถดหนีและทำท่าจะเดินลงจากเตียง

'ไม่ทันแล้วอิหนู'

เสื้อผ้าบนตัวของร่างเล็กถูกมือหนาถอดออกหมด จนตอนนี้เหลือร่างกายเปลือยเปล่าเท่านั้น พี่เพลิงไม่ว่าตอนไหนก็ดูไปหมด ไม่ว่าจะเป็นตอนตื่น ใกล้จะนอน หรือตอนนี้

ร่างสูงสอดนิ้วเข้าไปทางช่องทางนุ่มสีชมพู เพื่อที่จะให้อะไรๆมันง่ายขึ้น

'อ๊ะ' อ้ายร้องด้วยความที่ไม่ชินกับการที่มีอะไรเข้าไปอยู่ในนั้น แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ชอบนะ อะไรที่เป็นพี่เพลิงน่ะ อ้ายชอบมันทั้งหมดเลย

จาก1เพิ่มเป็น2 จาก2เป็นสิ่งที่มากกว่านั้น
เมื่อเห็นว่าร่างกายของอ้ายและตนต่างก็พร้อม เพลิงจึงไม่รอช้าที่จะสอดตัวเองเข้าไปตัวของอ้าย

ร่างทั้งสองร่างที่กำลังมีความสุข ผ้าปูที่นอนที่ยู่ยี่และ มือเปียกเหงื่อที่กำลังขย้ำผ้าปูเพื่อหาที่รองรับความรู้สึกทั้งหมด สองร่างโถมเข้าหันครั้งแล้วครั้งเล่า เม็ดเหงื่อที่เกาะพราวตามร่างกาย ทำให้รู้ว่าทั้งสองคนเหนื่อยแค่ไหน แต่ก็ไม่มีวี่แววที่บทรักบทนี้จะจบลง เวลาผ่านไปเนิ่นนานจนไม่รู้ว่าเวลาล่วงเลยไปเท่าไหร่ เมื่อถึงจุดสิ้นสุดร่างเล็กเกร็งและแอ่นอก พร้อมปล่อยของเหลวสีขาวออกมา คนตัวโตกว่าไม่รอช้าที่จะตามออกมาติดๆ ทั้งคู่นอนลงบนเตียงด้วยความเหนื่อยและหลับไปในที่สุด




มันสาหัสจริงๆ ทำไมคนแก่ของเขาถึงดุขนาดนี้กันนะ



TBC.
ชั้นแต่งแบบ รีบมาก กลัวรีดหาย หวังว่าจะชอบน้าาา